SUTAŞI BELEDİYESİ'NDEN TEŞEKKÜR MEKTUBU

Başkanım;

Ben Hatay’ın Samandağ İlçesine bağlı bir beldenin Belediye Başkanıyım. Belediye Başkanı dediğime bakmayın; ben, beldenin ihtiyaçları için elinde kazma-kürek çalışmaktan gocunmayan ve bu işten de zevk alan biriyim. Çünkü bizler doğduğumuzda öğrendiklerimizi yaşamda test eden, yaşamla test edilen insanlarız. Bizde bir laf vardır çalışmayana ekmek yok...

Çalışmayana ekmeğin olmadığını öğrenerek büyümüş, çocuklarını da buna göre büyütmüş, bu noktadan hareketle yaşama bakmış ve bakmaya devam eden insanların coğrafyasındanız. Yani yaşamın, ekmeğin zor, emeğin sebil-zibil algılandığı bir belde de, insanlarımla Asi Nehri kıyısında yaşamını çiftçilikle kazanan insanlardanım... Yani yaşamın tüm zorluklarını tatmış, Asi'nin suyuyla toprağını sulamış, o toprağın bize layık görüp verdiklerini satarak alın terini ekmeğine katık etmiş insanlardanım.

Beldeme, köyüme, insanıma yeni bir şeyler vermek, onları çağdaş yaşama ortak etmek, okulumuza gelen öğretmenlere, hiç olmazsa bir kaç yıl burada kalarak çocuklarımıza sistemli bir eğitim verdirebilmek amacıyla biraz daha iyi koşullar sağlamaya çalışan buraları 3–5 yıl bile olsa yaşabilecek bir yer olarak algılanmasına çalışan biriyim. Tabii siz ne kadar çabalarsanız çabalayın, eğer kaynak yaratamazsanız, başarısızsınız, beceriksizsiniz ve işe yaramazsınızdır...

Bu çaresizlikler ve bu açmazlar arasında günlerimiz geçerken, Fenerbahçe' li olan bir takım insanlar beldemize geldiler ve bize;" sizi Asi nehriyle barıştıracağız" dediler.

Asi; buralarda bereket demektir, ekmek demektir, aş demektir... Ekmeğimizin, aşımızın, bereketimizin bize küs olduğunun farkında olmayan bizler Asi'yle nasıl barışacağımızı sorduğumuzda, bize;" sizin Asi'ye bıraktığınız atık sularınıza ARITMA TESİSİ yapacağız ve sizi Asi'yle barıştıracağız..." dediler.

Bu devir de kim-kime karşılıksız, beklentisiz selam vermiş ki bunlar bizi Asi'yle barıştırmaktan bahsediyorlar demekten kendimizi alamadığımızı da söylemeliyim.

Ama baktık ki adamlar ciddi...  Ölçüyorlar, biçiyorlar ve hatta hesap-kitap yapıyorlar.

Biz daha bir bardak çay bile ikram etmeden, onlar bu kadar hafriyat, bu kadar çakıl, o kadar bütçe diyerek kolları sıvadılar... Ama bu işle en çok ilgilenenler de yakalarındaki Fenerbahçe rozetlerini şehit emaneti gibi taşıyan ve "biz her şey den önce Fener bahçe’liyiz, her şeyden önce sizdeniz" diyenlerdi.

Biz nereden bilebilirdik ki; bu insanlar Fenerbahçelilermiş... Biz nereden bilebilirdik ki; bu insanlar gerçekten hiç bir karşılık beklemeden bizlere bir şeyler vermeye gelenlermiş? Biz nereden bilebilirdik ki; bu insanlar üzerimize sarı-lacivert bir güneş gibi doğacak ve var olduğumuzdan beri beklediğimiz dostluk elini uzatacak kişilermiş... ?

Evet... Bunlar onlarmış... Onlar Fenerbahçe' lirlermiş... Hatay Fenerbahçeliler Derneğinin Üyeleriymiş...

Ben; "Peki bütün bunları hiç bir karşılık beklemeden neden yapıyorsunuz?" diye sorduğumda, bana " Asırlık Çınarın gölgesinde biraz da siz keyif çatın ve bu gölgenin ne olduğunu, ne anlama geldiğini sizde hissedin" dediler...

Şimdi o arıtma tesisi bitti ve o tesisin açılışı bizim için bir "BAYRAM" oldu... En küçüğümüzden en büyüğümüze, kadınımızdan erkeğimize, cahilimizden okumuşumuza herkes o günü bir bayram gibi yaşadık ve yaşamaya devam edeceğiz.

Bu bayramı bize yaşatan herkese, ama özellikle, Hatay Fenerbahçeliler Derneği üyelerine ve Başkan Ali Ezelsoy' a,tüm Fenerbahçelilere, Fenerbahçe Spor Kulübünün Başkanı olarak sizin şahsınızda, şahsım ve halkım adına teşekkür ederim.

Demek ki hala almadan verebilen, verebilmek için canını dişine takanlar varmış... Demek ki almadan verebilmek, en azından bir şeyler yapabilmek için çırpınanlar varmış... Ve demek ki bunları yapanlar,yapmaya çalışanlar Asırlık Çınarın dallarıyla gelen "Sarı-Lacivert şövalyeler"'miş....

Allah Hepinizden Razı olsun...